فرق ابلاغیه با احضاریه چیست؟

ماهیت: ابلاغیه وسیلهٔ اعلام رسمی هر تصمیم، وقت دادرسی، رأی، اخطار یا دستور اداری/قضایی به اشخاص ذی‌نفع است؛ احضاریه دستور رسمیِ حضور شخص نزد مرجع قضایی (دادسرا/دادگاه/بازپرس) در زمان و مکان معیّن است.

قلمرو و کارکرد: با ابلاغیه، شخص از حق/تکلیف و مهلت‌های قانونی (واخواهی، تجدیدنظر، رفع نقص، اجرا…) مطلع می‌شود. احضاریه صرفاً برای حضور فیزیکی/الزامی متهم، شاکی، شاهد یا مطلع صادر می‌گردد.

الزام و ضمانت‌اجرا: عدم اقدام به مفاد ابلاغیه می‌تواند به انقضای مهلت‌ها، رسیدگی غیابی یا اجرای تصمیم بینجامد. عدم حضور به احضاریه بدون عذر موجه، به‌موجب قانون می‌تواند موجب جلب، جزای نقدی یا تصمیم مقتضی شود.

نحوهٔ ابلاغ: هر دو می‌توانند واقعی، قانونی، الکترونیکی (مانند ثنا) یا در موارد استثنایی از طریق آگهی، به‌طور معتبر ابلاغ شوند.

محتوا: ابلاغیه باید شماره پرونده، مرجع صادرکننده، مضمون تصمیم/تکلیف و مواعد را بیان کند. احضاریه علاوه بر مشخصات هویتی، علت احضار، تاریخ/ساعت و محل حضور و آثار عدم حضور را به‌صراحت قید می‌کند.