قرار ترک تعقیب تصمیمی شکلی و بدون ورود در ماهیت اتهام است؛ بنابراین حتی پس از قطعیت، اصولاً اعتبار امر مختومه ایجاد نمیکند و مانع از تعقیب یا شکایت مجدد نسبت به همان اتهام و همان متهم نیست. شاکی میتواند تا زمانی که مانع قانونی پدید نیامده (مانند انقضای مرور زمان یا صدور تصمیم ماهوی بعدی)، دوباره شکایت را مطرح یا تعقیب را از سر بگیرد.
تفکیکهای لازم:
-
ترک تعقیب ≠ گذشت: اگر شاکی در جرایم قابل گذشت صریحاً گذشت کند، مرجع قضایی قرار موقوفی تعقیب صادر میکند که بر خلاف ترک تعقیب پس از قطعیت اعتبار امر مختومه دارد و مانع تعقیب مجدد است.
-
ترک تعقیب ≠ منع تعقیب: قرار منع تعقیب (بهسبب نبودن ادله کافی یا عدم تحقق جرم) ماهیتاً به اتهام میپردازد و پس از قطعیت، در حدود خود اثر امر مختومه دارد؛ ولی قرار ترک تعقیب چنین اثری ندارد.
نتیجه: اصل بر عدم ایجاد اعتبار امر مختومه توسط قرار ترک تعقیب است؛ امکان طرح یا تعقیب مجدد محفوظ میماند، مگر آنکه بهموجب قانون مانعی مانند مرور زمان یا صدور رأی/قرار ماهوی مؤثر ایجاد شود.