بر اساس ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری، رأی وحدت رویه هیئت عمومی دیوان عالی کشور پس از انتشار در روزنامه رسمی، برای محاکم و مراجع قضایی لازم‌الاتباع است. با این حال، آرای وحدت رویه از زمان صدور و انتشار خود اثر اجرایی دارند و به طور کلی عطف به ماسبق نمی‌شوند؛ مگر در مواردی که رأی جدید، ماهیت تفسیر قانون موجود را داشته باشد نه ایجاد قاعده تازه.
در واقع، اگر رأی وحدت رویه صرفاً تبیین و تفسیر صحیح قانون پیشین باشد، ماهیتاً تبیینی است و در نتیجه، می‌تواند نسبت به دعاوی جاری و حتی وقایع گذشته نیز اعمال گردد. اما اگر رأی وحدت رویه قاعده‌ای نوین یا تغییری در رویه قضایی پیشین ایجاد کند، اجرای آن محدود به زمان پس از صدور رأی خواهد بود.
بنابراین، اصل بر عدم عطف به ماسبق شدن آرای وحدت رویه حقوقی است، مگر در مواردی که رأی جنبه تفسیری از قانون موجود داشته باشد.