رأی وحدت رویه و نظریه مشورتی در مورد شهادت، به تصمیمات قضائی و فقهی اشاره دارد که در زمینه اعتبار و شرایط شهادت در محاکم قضائی صادر می‌شود. این رأی‌ها و نظریات به‌منظور تبیین قواعد یکسان در پذیرش یا رد شهادت افراد صادر می‌گردند.
رأی وحدت رویه دیوان عالی کشور در خصوص شهادت، بر اساس ماده ۱۶۸ قانون آیین دادرسی کیفری، شرایط معتبر بودن شهادت و تأثیر آن در پرونده‌های قضائی را مشخص می‌کند. در این رأی، برخی از شرایط شهادت مانند صحت عقل و بلوغ شاهد، عدم وجود رابطه نسبی یا سببی با طرفین دعوا، و اطمینان از عدم وجود تعارض در شهادت به‌طور دقیق مورد بررسی قرار گرفته است.
نظریه مشورتی که به‌طور رسمی توسط هیأت عمومی دیوان عالی کشور یا دیگر مقامات قضائی صادر می‌شود، به جزئیات و تفسیرات دقیق در مورد پذیرش یا رد شهادت در موارد خاص می‌پردازد. این نظریات به قضات کمک می‌کند تا در موقعیت‌های پیچیده و خاص، تصمیمات مناسب‌تری بگیرند.
در این زمینه، رأی وحدت رویه و نظریه مشورتی به این نکات اشاره دارند:
شهادت باید از فردی باشد که دارای شرایط قانونی و شرعی لازم باشد.
شهادت اشخاص دارای سوء‌پیشینه یا سابقه مرتبط با موضوع پرونده قابل پذیرش نیست.
شهادت در موارد خاص ممکن است با توجه به شرایط و نوع دعوا متفاوت باشد و برخی شرایط خاص برای پذیرش شهادت در نظر گرفته می‌شود.
به‌بیان ساده، رأی وحدت رویه و نظریه مشورتی در خصوص شهادت تأکید می‌کنند که شهادت باید از افراد معتبر با شرایط قانونی و شرعی لازم باشد و در صورتی که این شرایط رعایت نشود، شهادت رد خواهد شد.
