به موجب اصول کلی حقوقی و مقررات قانون مدنی، از جمله مواد ۶۶۷ و ۶۷۸ قانون مدنی، وکیل مکلف است در حدود اختیارات خود و با رعایت مصلحت و نفع موکل اقدام نماید. در صورت عدم رعایت مصلحت و ارتکاب رفتاری برخلاف منافع موکل، وکیل مرتکب تخلف از حدود امانت شده و از نظر قانونی قابل عزل یا سلب اعتماد است.
در وکالت عادی، موکل می‌تواند وکیل را هر زمان بخواهد عزل کند؛ اما در وکالت بلاعزل، حق عزل از موکل سلب شده است. با این حال، اگر وکیل از حدود اختیارات خود تجاوز کند یا به زیان موکل عمل نماید، رفتار او موجب انحلال قهری وکالت یا فسخ آن به حکم دادگاه خواهد شد؛ زیرا اساس وکالت بر اعتماد و رعایت مصلحت موکل است و با زوال این اعتماد، ادامه وکالت فاقد مبنای حقوقی می‌گردد.
بنابراین، عدم رعایت مصلحت موکل می‌تواند موجب عزل یا فسخ وکالت شود؛ در وکالت عادی توسط موکل، و در وکالت بلاعزل با حکم مرجع قضایی.