برای اثبات ترک انفاق کیفری، شاکی باید ثابت کند که میان او و متهم رابطه زوجیت یا الزام قانونی به پرداخت نفقه برقرار است و با وجود تمکّن مالی متهم، نفقه پرداخت نشده است.
مطابق ماده ۵۳ قانون حمایت خانواده و مقررات قانون مجازات اسلامی، اثبات این جرم معمولاً با ارائه مدارک و دلایل زیر انجام میشود:
-
سند ازدواج یا شناسنامه فرزندان برای اثبات وجود رابطه واجبالنفقه.
-
شهادت شهود مبنی بر ترک پرداخت نفقه از سوی متهم.
-
گزارش تحقیقات محلی یا استعلام از کارفرما و حساب بانکی برای اثبات تمکّن مالی.
-
اظهارات شاکی همراه با دلایل و مدارک مؤید عدم پرداخت نفقه در مدت معین.
در نهایت، اگر دادگاه احراز کند که متهم با داشتن توان مالی از پرداخت نفقه خودداری کرده، او را به مجازات حبس تعزیری از سه ماه و یک روز تا پنج ماه محکوم میکند.