بر اساس قانون مجازات اسلامی، جرم تهدید دارای سه رکن اصلی است که تحقق همزمان آنها برای وقوع جرم ضروری است:
رکن قانونی: مستند قانونی این جرم ماده ۶۶۹ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) است. طبق این ماده، هرکس دیگری را به قتل، ضررهای نفسی، شرفی، مالی یا افشای سرّی نسبت به خود یا بستگان او تهدید کند، اعم از اینکه برای گرفتن مال یا انجام دادن یا ندادن کاری باشد، به مجازات مقرر محکوم میشود.
رکن مادی: عنصر مادی جرم تهدید، بیان یا ابراز تهدید نسبت به شخص معین است؛ این تهدید ممکن است به صورت گفتاری، نوشتاری، یا از طریق هر وسیلهی ارتباطی دیگر انجام گیرد. برای تحقق جرم، واقعی بودن خطر لازم نیست، بلکه همینکه تهدید به نحوی باشد که موجب ترس یا نگرانی تهدیدشونده گردد، کافی است.
رکن معنوی: عنصر معنوی شامل سوءنیت عام و خاص است. سوءنیت عام به معنای آگاهی مرتکب از ماهیت تهدیدآمیز رفتار خود است و سوءنیت خاص زمانی محقق میشود که تهدید برای تحصیل منفعت، اجبار دیگری به انجام یا ترک فعل، یا آسیب به حیثیت یا امنیت شخص انجام گیرد.
در نتیجه، جرم تهدید زمانی محقق میشود که شخصی عمداً و آگاهانه، دیگری را از وقوع زیان یا افشای امری بیمناک سازد، بدون آنکه وقوع واقعی تهدید شرط تحقق جرم باشد.