جرم تخریب در حقوق کیفری ایران، بر اساس ماده ۶۷۵ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)، عبارت است از اقدام عمدی به از بین بردن یا خسارت زدن به اموال متعلق به دیگری. ارکان تشکیلدهنده این جرم به شرح زیر است:
۱. رکن مادی: انجام فعل مثبت (مانند شکستن، سوزاندن یا تخریب فیزیکی) یا ترک فعل (در مواردی که قانوناً ملزم به حفاظت از مال بوده) که منجر به خسارت به مال غیر شود.
۲. رکن معنوی: وجود قصد مجرمانه (سوءنیت عام) به معنای آگاهی و اراده مرتکب در انجام عمل تخریب و قصد وارد کردن خسارت به مال دیگری (سوءنیت خاص).
۳. رکن قانونی: جرم تخریب در ماده ۶۷۵ قانون مجازات اسلامی تعریف شده و مرتکب به حبس از شش ماه تا سه سال محکوم میشود، مگر اینکه شرایط خاصی مانند تخریب اموال عمومی یا آثار تاریخی وجود داشته باشد که مجازاتهای سنگینتری را در پی دارد.
۴. موضوع جرم: مال متعلق به غیر (اعم از منقول یا غیرمنقول) که قابلیت خسارت دیدن یا از بین رفتن را داشته باشد.
بنابراین، برای تحقق جرم تخریب، باید عمل عمدی، با قصد خسارت به مال دیگری و در چارچوب تعریف قانونی انجام شود.