تفسیر مضیق به معنای محدود کردن مفهوم یک قانون به معنای دقیق و صریح آن است، بدون اینکه دامنه آن به موارد مشابه یا سکوت قانونی گسترش یابد. این نوع تفسیر بیشتر در قوانین کیفری و مسئولیت های مدنی به کار می رود تا از گسترش بی رویه و ناعادلانه قانون جلوگیری شود.
تفسیر موسع به معنای گسترش دادن مفهوم یک قانون به فراتر از متن صریح آن است، به طوری که موارد مشابه یا مواردی که قانون درباره آن ها سکوت کرده را هم شامل شود. این نوع تفسیر معمولا در قوانین مدنی و تجاری استفاده می شود تا عدالت برقرار شود و خلأهای قانونی پر شوند.
بارزترین تفاوت این دو در این است که تفسیر مضیق قانون را فقط در محدوده معنای دقیق و صریح خودش اعمال می کند، در حالی که تفسیر موسع قانون را فراتر از متن و به موارد مشابه یا سکوت قانونی گسترش می دهد.
سردبیر تغییر وضعیت به منتشر شده