در حقوق ایران، «خیار غبن» به حقی اطلاق میشود که به موجب آن اگر یکی از طرفین معامله بهعلت ناآگاهی یا بیاطلاعی، مال خود را به قیمتی بسیار کمتر از ارزش واقعی منتقل کند یا مالی را به بهایی بسیار بیشتر از قیمت متعارف خریداری نماید، حق خواهد داشت عقد را فسخ نماید. این اختیار که در مواد ۴۱۶ الی ۴۲۱ قانون مدنی پیشبینی شده است، برای جلوگیری از ضرر ناشی از عدم تعادل فاحش در عوضین وضع گردیده و ناظر به حمایت از طرف مغبون (زیاندیده) میباشد.