در حقوق ایران اصل بر این است که اغلب خیارات قابل اسقاط‌اند، اما برخی به دلیل ماهیتشان قابل اسقاط نیستند. مهم‌ترین آن‌ها:
-
خیار تدلیس: چون ناشی از فریب و تقلب است، شرط سقوط آن معتبر نیست.
-
خیار تعذر تسلیم: اگر مال معامله‌شده قابل تحویل نباشد، توافق بر اسقاط این خیار اثر ندارد.
-
خیار تخلف شرط: اگر شرط ضمن عقد رعایت نشود، حق فسخ ایجاد می‌شود و اسقاط پیشاپیش آن به‌طور کلی محل تردید جدی است.
به طور خلاصه، خیاراتی که ریشه در تقلب، عدم امکان یا نقض تعهد دارند، معمولاً غیرقابل اسقاط شناخته می‌شوند.
محمدیان تغییر وضعیت به منتشر شده آگوست 27, 2025