آرای قطعی، برخلاف دیگر آرای دادگاه، از طریق روش های عادی اعتراض مانند واخواهی و تجدیدنظرخواهی قابل اعتراض نیستند. به عنوان مثال، در آرای معمولی، پس از صدور حکم، طرفین دعوی می توانند از طریق وکیل خود به رای اعتراض کنند و درخواست تجدیدنظر یا واخواهی نمایند تا پرونده مجدداً بررسی شود.
اما در مورد آرای قطعی، این امکان وجود ندارد. رای قطعی حکمی است که پس از طی مراحل قانونی، دیگر قابل تغییر و اصلاح از طریق روش های عادی اعتراض نیست و به عنوان حکم نهایی به شمار می رود. این نوع آرا زمانی صادر می‌شوند که یا تمامی مراحل قانونی اعتراض طی شده یا مهلت قانونی برای اعتراض گذشته باشد.
با این حال، در برخی موارد استثنایی، ممکن است راه‌های فوق العاده اعتراض مثل اعاده دادرسی یا فرجام‌خواهی در دیوان عالی کشور وجود داشته باشد که البته شرایط خاصی دارند و تنها در موارد معین از قانون پیش‌بینی شده اند.