بر اساس رأی وحدت رویه هیئت عمومی دیوان عالی کشور و مطابق با مواد ۱۱۰۲، ۱۱۰۶ و ۱۱۰۷ قانون مدنی، زن پس از وقوع عقد نکاح دائم، مستحق نفقه است؛ حتی اگر هنوز به خانه شوهر نرفته باشد، مشروط بر اینکه تمکین کامل و بیدلیل از آن خودداری نکند.
رأی وحدت رویه تصریح دارد که صرف دوران عقد یا عدم شروع زندگی مشترک، مانع استحقاق نفقه نیست. نفقه از زمان انعقاد عقد دائم بر عهده شوهر قرار میگیرد، مگر اینکه زن بدون دلیل موجه از انجام وظایف زناشویی و تبعیت از شوهر امتناع کند که در این صورت، ناشزه محسوب شده و مستحق نفقه نخواهد بود.
بنابراین، رأی وحدت رویه نفقه دوران عقد، بر اصل لزوم پرداخت نفقه از زمان عقد دائم تأکید دارد و شرط آن را عدم امتناع غیرموجه زوجه از تمکین میداند. این رأی بهمنظور ایجاد وحدت در رویه محاکم خانواده در خصوص دعاوی نفقه پیش از شروع زندگی مشترک صادر شده است.