صدور «قرار نیابت قضایی» یعنی مرجع رسیدگیکننده (مانند بازپرس یا دادگاه) انجام برخی اقدامات دادرسیِ لازم را که خارج از قلمرو آن مرجع است، با دستور رسمی و همراه با ارسال اوراق لازم و تصریح موضوع، به مرجع همعرضِ صالح در محل دیگر واگذار میکند؛ مرجعِ مجری فقط در حدود مفاد نیابت اقدام کرده و نتیجه را صورتمجلس کرده و به مرجع نیابتدهنده برمیگرداند. این نهاد در امور مدنی بر پایه ماده ۲۹۰ ق.آ.د.م و در امور کیفری بر پایه ماده ۱۱۹ ق.آ.د.ک پیشبینی شده است.
محمدیان تغییر وضعیت به منتشر شده