اعتراض به رأی دادگاه به دو دسته روش های عادی و روش های فوق العاده تقسیم می شود. هر کدام از این روش ها بسته به نوع رأی و شرایط پرونده قابل استفاده هستند و مراحل خاص خود را دارند:
1. روش های عادی
این روش ها در مواردی استفاده می شوند که رأی هنوز قطعی نشده است.
- واخواهی:
مختص احکام غیابی است.
شخص محکوم علیه می‌تواند در مدت قانونی (معمولا 20 روز) درخواست رسیدگی مجدد کند.
- تجدیدنظر:
برای آرایی که قابلیت تجدیدنظر دارند.
در این روش، رأی توسط دادگاه تجدیدنظر استان بازبینی و بررسی می شود.
2. روش های فوق العاده
این روش ها برای آرای قطعی و تحت شرایط خاص به کار می روند:
- فرجام‌خواهی:
نزد دیوان عالی کشور انجام می شود.
بیشتر برای بررسی انطباق رأی با قوانین و قواعد حقوقی است، نه رسیدگی مجدد به دلایل.
- اعاده دادرسی:
در صورت کشف دلایل جدید یا وقوع اشتباه مؤثر در رأی، درخواست بازبینی پرونده مطرح می شود.
- اعتراض شخص ثالث:
اگر رأی دادگاه به حقوق شخص ثالثی که در دعوی نبوده آسیب بزند، او می تواند اعتراض کند.
هر یک از این روش ها دارای شرایط و مهلت قانونی مشخصی هستند و نیازمند رعایت قوانین مربوط به تنظیم لایحه و ارائه دلایل اعتراض است.