در قوانین مدنی ایران، حق مهر و شرایط آن در مواقع مختلف، به ویژه در مورد فسخ یا بطلان عقد ازدواج، به دقت مشخص شده است. در این راستا، مواد قانونی زیر به این موضوعات پرداخت اند:
طبق ماده 1089 قانون مدنی:
«هرگاه عقد ازدواج دائم یا موقت بین زوجین به دلیلی باطل باشد و همچنین بین آنها نزدیکی واقع نشده باشد، زن به هیچ عنوان حق مهر نخواهد داشت.»
باطل بودن عقد:
اگر عقد ازدواج به دلایل قانونی مانند عدم رعایت شرایط اساسی برای صحت عقد (مانند عدم توانایی یکی از طرفین برای ازدواج) باطل شناخته شود، و در این دوران نزدیکی (رابطه جنسی) بین زوجین صورت نگرفته باشد، زن حق دریافت مهر نخواهد داشت.
نزدیکی: در صورت بطلان عقد و عدم وقوع نزدیکی، حق مهر به زن تعلق نمیگیرد.
براساس ماده 1101 قانون مدنی:
«هرگاه نکاح به دلیلی فسخ گردد و بین زوجین نزدیکی نیز واقع نشده باشد، زن مستحق مهر نخواهد بود.»
توضیح:
- فسخ نکاح: در صورتی که نکاح (ازدواج) به دلایلی مانند عدم تطابق شرایط قانونی یا شرعی فسخ شود و در این مدت نزدیکی انجام نشده باشد، زن حق دریافت مهر نخواهد داشت.
نزدیکی: در صورت فسخ نکاح و عدم وقوع نزدیکی، حق مهر به زن تعلق نمی گیرد.
نتیجه گیری:
طبق مواد قانونی فوق، در صورتی که عقد ازدواج به دلایل قانونی باطل یا فسخ شود و بین زوجین نزدیکی صورت نگرفته باشد، زن مستحق دریافت مهر نخواهد بود. این مقررات به منظور حفظ حقوق و رعایت اصول قانونی و شرعی در موارد بطلان یا فسخ عقد ازدواج در نظر گرفته شده اند.