در حقوق ایران، شرط «اسقاط کافه خیارات» به معنای سلب تمامی اختیارات قانونی فسخ قرارداد است؛ اما برخی خیارات به دلیل ماهیت و جایگاه ویژهشان حتی با چنین شرطی ساقط نمیشوند. مهمترین این موارد عبارتاند از: خیار تدلیس (در صورت فریب و پنهانکاری طرف مقابل)، خیار تفلیس (در صورت ورشکستگی یکی از طرفین)، و در مواردی خیار تعذر تسلیم (وقتی امکان تحویل مورد معامله وجود نداشته باشد). بنابراین، اسقاط کافه خیارات نافی این حقوق استثنایی نیست و طرف زیاندیده همچنان میتواند به استناد آنها قرارداد را فسخ نماید.