ترک انفاق کیفری به معنای امتناع یا خودداری عمدی شخصِ مکلف از پرداخت نفقه به افراد واجب‌النفقه خود است، به نحوی که این عمل طبق قانون، جرم محسوب می‌شود و برای آن مجازات تعیین شده است.
بر اساس ماده ۵۳ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ و ماده ۶۴۲ قانون مجازات اسلامی (کتاب تعزیرات)، هرکس با وجود توانایی مالی، نفقه‌ی زن یا سایر اشخاص واجب‌النفقه (مانند فرزندان، پدر یا مادر) را نپردازد، مرتکب جرم ترک انفاق شده و به حبس تعزیری از سه ماه و یک روز تا پنج ماه محکوم می‌شود.
شرایط تحقق جرم ترک انفاق کیفری عبارت است از: ۱. وجود رابطه‌ی واجب‌النفقه بودن میان طرفین (مثلاً زوج و زوجه، یا پدر و فرزند). ۲. تمکن مالی شخصِ مکلف به پرداخت نفقه. ۳. خودداری عمدی و بدون عذر موجه از پرداخت نفقه.
نتیجه: ترک انفاق کیفری یعنی جرم‌انگاریِ خودداری عمدی از پرداخت نفقه توسط شخصی که قانوناً مکلف به آن است. این عمل نه‌تنها موجب مسئولیت مدنی و الزام به پرداخت نفقه می‌شود، بلکه از نظر کیفری نیز قابل تعقیب و مجازات است.
