مطابق ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی و مواد مربوط به تخریب در قانون تعزیرات (ماده ۶۷۷ به بعد)، قابل گذشت بودن یا نبودن جرم تخریب بستگی به نوع مال و مالکیت دارد:
۱) تخریب اموال خصوصی → قابل گذشت
اگر تخریب نسبت به مال متعلق به اشخاص خصوصی باشد (مثل: تخریب خودرو، خانه، درِ مغازه، وسایل شخصی و…)،
این جرم قابل گذشت است.
بنابراین:
-
با شکایت شاکی تعقیب آغاز می‌شود،
-
و با رضایت شاکی در هر مرحله متوقف و پرونده مختومه می‌شود.
۲) تخریب اموال عمومی یا دولتی → غیرقابل گذشت
اگر تخریب نسبت به اموال عمومی، دولتی یا متعلق به نهادهای عمومی باشد (مثل: تخریب تأسیسات شهری، وسایل دولتی، اماکن عمومی)،
این جرم غیرقابل گذشت است.
در این حالت:
-
گذشت شاکی (مثلاً شهرداری یا اداره دولتی) فقط می‌تواند جهت تخفیف مؤثر باشد،
-
اما اصلِ تعقیب با دادستان ادامه پیدا می‌کند.
۳) تشدیدها و موارد خاص
اگر تخریب همراه با آتش‌سوزی، مواد منفجره یا تهدید امنیت عمومی باشد، عنوان مجرمانه شدیدتر پیدا می‌کند و به‌طور قطع غیرقابل گذشت است.