در حقوق ایران، «خیار تدلیس» به حقی گفته میشود که اگر یکی از طرفین قرارداد با انجام اعمال متقلبانه یا پنهانکردن واقعیت، طرف مقابل را فریب دهد و او بر اساس این فریب معاملهای را انجام دهد، طرف فریبخورده حق دارد قرارداد را فسخ نماید. این خیار در ماده ۴۳۸ قانون مدنی پیشبینی شده و هدف آن حمایت از اصل رضایت واقعی و آگاهانه در معاملات است. به موجب این قاعده، اگر تدلیس در معامله مؤثر باشد، زیاندیده میتواند عقد را بر هم زند یا در صورت امکان جبران، خسارت ناشی از فریب را مطالبه کند.