در موضوع حضانت فرزندان پس از طلاق، قانون مدنی ایران شرایط خاصی را برای حضانت و نفقه فرزندان تعیین کرده است. طبق ماده 1169 قانون مدنی و قوانین مرتبط با حمایت از خانواده، اصول حضانت به این شکل مشخص شده است:
1. حضانت فرزندان زیر 7 سال:
طبق قانون، حضانت فرزندان زیر 7 سال به مادر سپرده می شود. این قانون به این دلیل اعمال می شود که نیازهای عاطفی و جسمی کودکان در این سن به مراقبت و توجه مادرانه بیشتر وابسته است.
2. حضانت فرزندان بالای 7 سال:
پس از رسیدن فرزند به 7 سالگی، حضانت به پدر واگذار می شود. این به معنای آن است که پس از این سن، طبق قانون، پدر مسئول مراقبت و نگهداری فرزندان است.
3. نفقه فرزندان:
صرف نظر از اینکه حضانت فرزند با کدام یک از والدین باشد، پدر موظف به پرداخت نفقه فرزند است. به این معنا که اگر فرزند نزد مادر باشد، پدر همچنان موظف است هزینه های زندگی فرزند شامل غذا، پوشاک، مسکن و سایر نیازهای ضروری او را تأمین کند.
4. تغییر شرایط حضانت:
اگر مادر یا پدر شرایط لازم برای حضانت را نداشته باشند یا حضانت به شکل صحیحی انجام نشود، دادگاه می تواند با توجه به منافع فرزند، حضانت را تغییر دهد. در این صورت، دادگاه براساس شرایط خاص هر پرونده تصمیم می گیرد.
نکته مهم:
اگرچه قانون حضانت را بر اساس سن فرزندان تعیین کرده است، اما در همه حال، منافع کودک اولویت دارد و دادگاه می تواند در شرایط خاص، تصمیم متفاوتی بگیرد.