دفاع در پرونده مزاحمت تلفنی باید بر اساس اصول دادرسی کیفری و ادله قانونی انجام شود. متهم در چنین پرونده‌ای حق دارد برای اثبات بی‌گناهی خود از راه‌های مختلف استفاده کند و ادله اتهام را مورد تردید قرار دهد. مهم‌ترین شیوه‌های دفاع قانونی عبارت‌اند از:
انکار انتساب تماس یا پیام‌ها: متهم می‌تواند ثابت کند شماره تلفن یا وسیله مورد استفاده در اختیار او نبوده یا توسط شخص دیگری مورد سوءاستفاده قرار گرفته است. در این صورت، بررسی فنی اپراتور و پلیس فتا می‌تواند مؤید این ادعا باشد.
نبود قصد آزار یا سوءنیت: در صورتی که تماس‌ها با هدف مشروع (مانند پیگیری کاری یا اشتباه در شماره‌گیری) انجام شده باشد، عنصر روانی جرم که همان قصد ایجاد مزاحمت است، منتفی خواهد بود.
درخواست بررسی فنی از مخابرات یا پلیس فتا: متهم می‌تواند خواستار استعلام رسمی شود تا مشخص گردد تماس‌ها از کدام دستگاه و با چه مشخصاتی صورت گرفته است.
شک در اعتبار ادله شاکی: اگر شاکی تنها به ادعای شفاهی یا مستندات ناقص استناد کند، و هیچ سند فنی یا پرینت تماس رسمی وجود نداشته باشد، این ادله نمی‌تواند به‌تنهایی موجب اثبات جرم شود.
استفاده از وکیل مدافع: حضور وکیل متخصص در امور کیفری می‌تواند در دفاع از حقوق متهم نقش مهمی ایفا کند، به‌ویژه در بررسی فنی دلایل و تنظیم لوایح دفاعیه.
در مجموع، اصل بر برائت متهم است و تا زمانی که ادله کافی برای احراز عمد و سوءنیت وجود نداشته باشد، دادگاه نمی‌تواند حکم محکومیت صادر کند.
