اصل بر آن است که قرار رد دعوا چون بدون ورود در ماهیت حق و به علت ایرادات یا موانع شکلی صادر میشود، حتی پس از قطعیت، اعتبار امر مختومه نسبت به ماهیت دعوا ایجاد نمیکند. بنابراین، با رفع مانع (مانند جبران کسری هزینه دادرسی، اثبات سمت یا اهلیت، رفع ایراد عدم توجه دعوا، یا طرح دعوا در مرجع صالح)، اقامه مجدد دعوا ممکن است.
نکات تفکیکی:
اگر قرار رد دعوا بر پایهی اعتبار امر قضاوتشده رأی سابق یا سبق رسیدگی صادر شده باشد، منع از طرح مجدد ناشی از رأی قطعی پیشین است، نه از خودِ قرار.
اثر قطعیت قرار، صرفاً نسبت به همان جهت شکلی که مبنای صدور آن بوده جریان دارد؛ تغییر اوضاع یا رفع نقص، امکان طرح دوباره دعوا را فراهم میکند.
طرق فوقالعاده شکایت از آراء (مانند اعاده دادرسی یا اعتراض شخص ثالث) و نیز احراز بیاعتباری ذاتی تصمیم (مثل صدور از مرجع فاقد صلاحیت ذاتی) میتواند آثار قرار را زایل کند.
