سرقت مقرون به آزار جزو جرایم غیرقابل گذشت است. در این دسته از جرایم، رضایت شاکی باعث توقف تعقیب یا مختومه شدن پرونده نمی‌شود و مقام قضایی حتی با اعلام گذشت نیز موظف به رسیدگی است.
طبق مقررات تعزیرات، این نوع سرقت به دلیل توأم بودن با آزار جسمی یا روانی، از سرقت‌های مشدد محسوب شده و به همین علت قانون‌گذار آن را در شمار جرایم غیرقابل گذشت قرار داده است.
با این حال، اعلام گذشت شاکی می‌تواند در مرحله‌ی صدور حکم، به‌عنوان یکی از جهات تخفیف مدنظر دادگاه قرار گیرد؛ اما اصلِ مسئولیت کیفری و الزام به رسیدگی همچنان برقرار می‌ماند.