پرداخت نفقه در دوران طلاق به نوع طلاق (بائن یا رجعی) و وضعیت زن در طول مدت عده بستگی دارد. در ادامه توضیحاتی در این زمینه ارائه شده است:
1. طلاق بائن:
در طلاق بائن، رابطه زوجین به طور قطعی و غیرقابل بازگشت پایان می یابد. در این نوع طلاق، زن حق دریافت نفقه پس از وقوع طلاق را ندارد، زیرا زندگی زناشویی به طور کامل خاتمه یافته و زن موظف به تمکین از شوهر نیست. بنابراین، نفقه ای در دوران عده به زن پرداخت نمی شود.
2. طلاق رجعی:
در طلاق رجعی، زن و شوهر هنوز در دوره ای قرار دارند که امکان بازگشت به زندگی زناشویی وجود دارد. در این نوع طلاق، زن باید در مدت عده (مدتی که بعد از طلاق باید صبر کند تا امکان بازگشت وجود داشته باشد) در خانه شوهر بماند و از حقوق خود مانند نفقه برخوردار است.
نکات مهم درباره پرداخت نفقه در طلاق رجعی:
در این مدت، شوهر موظف به پرداخت نفقه به زن است، مگر اینکه زن از تمکین خودداری کند (نشوز)، در این صورت حق نفقه زن ساقط می شود.
اگر زن پس از طلاق رجعی همچنان در دوران عده به وظایف شرعی خود پایبند باشد، حتی اگر شوهر نفقه را به موقع پرداخت نکرده باشد، زن می تواند در طول یا بعد از دوران عده از او طلب نفقه کند.
چنانچه در طول دوران عده زن و شوهر به هم بازگردند، نفقه به صورت عادی مانند دوران قبل از طلاق به زن پرداخت خواهد شد.
3. تمکین و تأثیر آن بر نفقه:
اگر زن در طول مدت عده از تمکین خودداری کند و شوهر بتواند این موضوع را در دادگاه اثبات کند (نشوز)، زن دیگر مستحق دریافت نفقه نخواهد بود. همچنین، اگر زن به دلیل مواردی مانند نشوز، ترک منزل بدون اجازه شوهر یا عدم رعایت حقوق زناشویی، نفقه ای دریافت نکند، در آینده نمی تواند برای نفقه گذشته ادعایی داشته باشد.
4. نفقه معوقه:
اگر زن در دوران قبل از طلاق حق نفقه داشته باشد اما شوهر آن را پرداخت نکرده باشد، زن می‌تواند این نفقه معوقه را حتی پس از طلاق از شوهر طلب کند، مگر اینکه به صورت رسمی از حق خود صرف نظر کرده باشد.
در نتیجه، پرداخت نفقه در دوران طلاق به عوامل متعددی از جمله نوع طلاق، رفتار زن در دوران عده و شرایط شرعی و قانونی بستگی دارد.