تفکیک در املاک، چه در ملک مشاع و چه در ملک مفروز، به معنای تقسیم کردن ملک به قطعات کوچکتر است. این فرآیند به دو شکل عمده انجام می شود:
- تفکیک عرصه: این نوع تفکیک به معنای تقسیم زمین یا ملک به قطعات کوچک تر است که معمولا با هدف فروش یا استفاده های مجزا از ملک صورت می گیرد. در این روش، قطعات زمین به اندازه های کوچکتر بخش بندی می شوند.
- تفکیک اعیان: این نوع تفکیک مربوط به تفکیک ساختمان یا واحدهای مستقر بر زمین است. در این حالت، آپارتمان ها یا واحدهای مسکونی یک ساختمان به صورت مجزا مالکیت می یابند و هر کدام می تواند سند مستقل داشته باشد.
اما در صورتی که شرکا در تقسیم ملک به توافق نرسند، چه اتفاقی می افتد؟
افراز به معنای تقسیم ملکی است که بین چند شریک مشترک است، اما بر سر نحوه تقسیم و تعیین سهم ها توافقی میان شرکا وجود ندارد. در این شرایط، یکی یا چند نفر از شرکا که تمایلی به ادامه شراکت ندارند، می توانند از طریق قانونی درخواست افراز ملک را مطرح کنند.
نکات مهم در مورد افراز:
- امکان قانونی افراز: افراز فقط در مواردی امکان پذیر است که ملک از نظر قانونی قابل تقسیم باشد. به این معنا که تقسیم ملک نباید به گونه ای باشد که ارزش آن را کاهش دهد یا سهم یکی از شرکا بی ارزش گردد.
- غیرقابل افراز بودن برخی املاک: برخی املاک مانند آپارتمان ها به طور ماهوی قابل افراز نیستند، زیرا تقسیم آنها به بخش های مجزا ممکن نیست. در این موارد، ملک ممکن است فقط از طریق فروش و تقسیم وجه میان شرکا قابل تقسیم باشد.
- مراجعه به دادگاه: اگر شرکا بر سر تقسیم ملک به توافق نرسند و ملک از نظر قانونی قابل افراز باشد، شرکای ناراضی می توانند با مراجعه به دادگاه یا اداره ثبت محل، درخواست افراز ملک را ارائه دهند.
نتیجه: افراز به عنوان راهکاری قانونی برای خروج از شراکت در ملک مشاع به کار می رود، اما تنها در صورتی ممکن است که ملک قابلیت تقسیم بدون از بین رفتن ارزش یا کاربرد آن را داشته باشد.
سردبیر تغییر وضعیت به منتشر شده