برای اثبات تدلیس در معامله، فرد فریب‌خورده باید ثابت کند که طرف مقابل به‌طور عمدی اطلاعات نادرست به او داده یا برخی اطلاعات حیاتی را پنهان کرده است. این اثبات می‌تواند با ارائه شواهد و مدارک معتبر مانند اسناد، شهادت شهود، پیام‌های نوشتاری، یا کارشناسی‌های لازم انجام شود. همچنین، در برخی موارد، اگر تدلیس به‌طور مستقیم در قرارداد ذکر نشده باشد، دادگاه می‌تواند از تحلیل شرایط و مدارک دیگر برای اثبات سوءنیت طرف مقابل استفاده کند.