اقرار در امور کیفری جنبه طریقیت دارد، به این معنی که اقرار به عنوان یک راه یا وسیله برای اثبات جرم به کار میرود و نه به عنوان یک موضوع مستقل. طبق قانون، اقرار متهم در امور کیفری میتواند به عنوان یکی از دلایل اثبات جرم در دادگاه مورد استفاده قرار گیرد، اما باید با سایر شواهد و مدارک موجود در پرونده تطابق داشته باشد تا بهطور کامل پذیرفته شود.