بر اساس مواد ۱۰۱۱ تا ۱۰۲۰ قانون مدنی و مواد ۱۵۵ تا ۱۶۱ قانون امور حسبی، مدت زمان لازم برای صدور حکم موت فرضی غایب مفقودالاثر بستگی به نوع غیبت او دارد. قانون در این باره دو حالت را پیش‌بینی کرده است:
۱. غیبت در شرایط عادی:
اگر شخصی بدون هیچ حادثه خاصی مفقود شود و از او خبری در دست نباشد، ده سال از تاریخ آخرین خبر از حیات او باید بگذرد تا دادگاه بتواند، به درخواست ذی‌نفعان (مثل همسر یا ورثه)، حکم موت فرضی صادر کند.
۲. غیبت در شرایط خطرناک یا مشکوک به مرگ:
اگر شخص در موقعیتی مفقود شود که احتمال مرگ او زیاد است، مانند جنگ، غرق کشتی، سقوط هواپیما یا زلزله، دادگاه می‌تواند پس از سه سال از تاریخ اعلام مفقودی و نبودن هیچ نشانه‌ای از حیات، حکم موت فرضی صادر نماید.
در هر دو حالت، صدور حکم تنها با درخواست ذی‌نفع و پس از انجام تحقیقات لازم توسط دادگاه امکان‌پذیر است.
نتیجه:
به طور خلاصه، حکم موت فرضی غایب مفقودالاثر:
-
در غیبت عادی پس از ده سال،
-
و در غیبت ناشی از خطر مرگ پس از سه سال،
با احراز شرایط قانونی توسط دادگاه صادر می‌شود.