در شرایط خاصی، مهریه ممکن است به نصف کاهش یابد. این موضوع در دو حالت زیر اتفاق می افتد:
1. نکاح دائم:
در ازدواج دائم، اگر مرد بخواهد همسر خود را قبل از برقراری رابطه زناشویی (نزدیکی) طلاق بدهد، مهریه به نصف کاهش می یابد. این بر اساس ماده 1092 قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران است که به این موضوع اشاره دارد. در این حالت، چون رابطه زناشویی هنوز برقرار نشده است، زن تنها مستحق نیمی از مهریه خواهد بود. اما اگر نزدیکی رخ داده باشد، زن حق دریافت کل مهریه را دارد.
2. نکاح موقت (صیغه):
در ازدواج موقت، اگر مرد پیش از برقراری رابطه جنسی و قبل از پایان مدت ازدواج، مدت باقی مانده از ازدواج موقت را به زن ببخشد (که نوعی طلاق است)، زن مستحق نصف مهریه تعیین شده خواهد بود. این حالت نیز مشابه نکاح دائم است، زیرا در صورت عدم وقوع رابطه زناشویی، زن تنها به نصف مهریه مستحق است.
نکات کلیدی:
- در هر دو نوع نکاح (دائم و موقت)، شرط نصف شدن مهریه به عدم برقراری رابطه زناشویی (نزدیکی) مربوط می شود.
- اگر نزدیکی رخ داده باشد، زن در هر دو نوع نکاح حق دریافت کل مهریه را خواهد داشت.