توقیف اموال توسط مأمور یا ممیز مالیاتی یکی از روش های قانونی برای وصول مالیات های معوقه است. در این فرآیند، اگر به مودی مالیاتی اخطار داده شود که بدهکار است و او در پرداخت مالیات اقدام نکند، مأمور مالیاتی با تأیید سرممیز مربوطه می تواند اموال وی را شناسایی و ضبط کند. این اقدام به عنوان ابزاری برای تضمین وصول مطالبات مالیاتی و جلوگیری از فرار مالیاتی به کار گرفته می شود.
شرایط توقیف اموال بدهکار توقیف اموال بدهکار زمانی امکان‌پذیر است که شرایط قانونی زیر رعایت شده باشد:
- وجود حکم قطعی قضایی یا اجراییه:
برای توقیف اموال، ابتدا باید حکمی قطعی یا اجراییه ای معتبر از سوی دادگاه یا مراجع قانونی صادر شده باشد.
- شناسایی اموال بدهکار:
دارایی های بدهکار باید به طور دقیق شناسایی شده و مشخص باشد، مانند حساب بانکی، ملک، خودرو یا سایر اموال ارزشمند.
- عدم پرداخت بدهی:
اگر بدهکار پس از اخطارهای قانونی همچنان از پرداخت بدهی خودداری کند، طلبکار می تواند درخواست توقیف اموال را ارائه دهد.
- مستثنیات دین:
اموالی که جزء مستثنیات دین هستند، مانند منزل مسکونی مناسب شأن بدهکار، ابزار کار یا وسایل ضروری زندگی، قابل توقیف نیستند.
- ارائه دادخواست توسط طلبکار:
طلبکار باید دادخواستی مبنی بر درخواست توقیف اموال بدهکار به دادگاه ارائه کند و مستندات لازم را ضمیمه کند.
- اعلام شرایط قانونی به بدهکار:
قبل از توقیف، باید به بدهکار اخطار داده شود و فرصت کافی برای پرداخت بدهی یا تعیین تکلیف آن فراهم گردد.
- رعایت تناسب در توقیف اموال:
ارزش اموالی که توقیف می شوند باید متناسب با میزان بدهی باشد و از توقیف اموالی بیش از مقدار لازم خودداری شود.
نکته مهم: توقیف اموال بدهکار یک اقدام قانونی است که باید تحت نظارت دقیق مراجع قضایی انجام شود تا حقوق طرفین به درستی رعایت گردد.